Hoe zet je iemand in zijn kracht? Niet! Vanuit mijn ervaring als manager en coach heb ik keer op keer gezien dat effectieve persoonlijke groei vanuit de persoon zelf komt. Een leidinggevende of coach kan hier wel een belangrijke rol in spelen. Het is immers vaak behoorlijk lastig om jezelf op te tillen (alleen Jerom uit Suske en Wiske was zo sterk dat hij dit kon), uit de put te helpen of bij de hand te nemen. Ondersteuning van een coach, leidinggevende, collega of vriend is dan prettig. Hier zijn een aantal redenen voor.
Ten eerste een stok achter de deur. Door samen een traject in te gaan, hetzij individueel met een coach, of als groep, ontstaat er iets als ’peer pressure’, ofwel een onzichtbare druk om mee te doen, om elke keer aanwezig te zijn, om elke keer je opdrachten te hebben gemaakt.
Ten tweede je eigen motivatie. Je bent nu zelf verantwoordelijk voor het slagen van het traject. Vroeger op school liet je dat misschien te vaak over aan de leerkracht. Het was zijn werk toch om jou iets bij te brengen? Nu wil je zelf vooruit komen, je ontwikkelen. Intrinsieke motivatie. Een mooi woord.
Ten derde is het inspirerend om samen bezig te zijn. Samen te kijken naar stellen van doelen, geïnspireerd raken als anderen over hun doelen vertellen, en over hun (on)zekerheden hierbij. Door te ervaren wat een ander drijft, kom je dichter bij wat jou drijft. Samen zijn.
Ten vierde leer je van elkaar, leer je van vragen die anderen stellen, vragen die je coach stelt en vooral van vragen die je zelf stelt. Je leert dat er maar één domme vraag is. Je leert dat het werkt, dat het effectief is, als je actief meedoet. Dat de coach je hier zo nu en dan toe uitdaagt is mooi meegenomen.
Ten vijfde structuur. Alleen is maar alleen. Met een ander of in een groep heb je een ritme, zijn er vaste tijden afgesproken, is het duidelijk als er huiswerk is en wat er van je verwacht wordt. Is het elke week weer duidelijk wanneer de bijeenkomst voor jou succesvol is.
Als laatste redenen noem ik plezier en passie. Het volgende gedichtje (vrij naar Friedrich Torberg) komt bij mij boven: “ik zit hier eenzaam achter het glas, me stierlijk te vervelen, ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen”.
Een ingrediënt noem ik hier nog specifiek, en dat is vertrouwen. De openheid van mensen wanneer we in een groep werken aan persoonlijke ontwikkeling raakt me elke keer weer. Het vertrouwen dat ze hebben in de wijsheid, in de integriteit van de groep, is een unieke bron van inspiratie.
Hoe zet iemand jou in je kracht? Niet! Dat doe je zelf, maar wel met een beetje hulp van je vrienden (lees je coach).
De volgende keer: de twee-eenheid talent en ervaring
